ขนฺติ หิตสุขาวหา >>ความอดทนนำมาซึ่งประโยชน์สุข!!!
วันนี้เรามีเรื่องมานำเสนอให้ได้อ่านกันค่ะ
ในอีกชาติหนึ่งของพระโพธิสัตว์ที่เคยเกิดเป็น กระบือ.
เรื่องนี้ อาจทำให้เราหลายๆ คนได้สติ และปัญญา จากขันติ และ เมตตาธรรม ของพระพุทธเจ้า เมื่อครั้งเป็นพระโพธิสัตว์ และเสวยพระชาติเป็น 'พญากระบือ'
เรามาลุ้นกันค่ะว่า ลิงจะตายไหม?? แล้วกระบือจะเป็นอย่างไร??
อรรถกถา มหิสชาดก ว่าด้วยเรื่อง "ลิงกับควาย"
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันวิหาร ทรงปรารภลิงโลเลตัวหนึ่ง จึงตรัสเรื่องนี้มีคำเริ่มต้นว่า กิมตฺถมภิสนฺธาย ดังนี้.
ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกระบืออยู่ในป่าหิมพานต์
พอเจริญวัยก็สมบูรณ์ด้วยกำลังแรง มีร่างกายใหญ่ท่องเที่ยวไปตามป่าทึบ เห็นโคนไม้อันผาสุกสำราญแห่งหนึ่ง เที่ยวหากินอิ่มแล้ว ในตอนกลางวันได้มายืนพักอยู่ที่ในโคนไม้นั้น
ครั้งนั้นมีลิงโสนตัวหนึ่งลงจากต้นไม้ แล้วขึ้นบนหลังของกระบือนั้น ถ่ายอุจจาระปัสสาวะรด จับเขาทั้งสองโหน จับหางแกว่งไปแกว่งมา กระบือมิได้ใส่ใจอนาจารของลิงนั้น เพราะประกอบด้วยขันติ เมตตา และความเอ็นดู
ครั้งวันหนึ่ง เทวดาผู้สิงอยู่ที่ต้นไม้นั้นยืนอยู่ที่ลำต้นของต้นไม้นั้น กล่าวกะกระบือนั้นว่า..
"พญากระบือ เพราะเหตุไรท่านจึงอดกลั้นต่อการดูหมิ่นของลิงชั่วตัวนี้ ท่านจงทำโทษมันเสีย" แล้วกล่าวต่ออีกว่า "เพราะเหตุใดท่านจึงอดกลั้นทุกข์ต่อลิงผู้มีจิตกลับกลอก มักประทุษร้ายมิตรประหนึ่งเจ้าของผู้ให้ความใคร่ทั้งปวง ท่านจงขวิดมันด้วยเขา จงเหยียบเสียด้วยเท้า ถ้าไม่ห้ามปรามมันเสีย สัตว์ทั้งหลายที่โง่เขลาก็จะเบียดเบียนร่ำไป"
กระบือได้ฟังดังนั้นจึงกล่าวว่า..
"ท่านรุกขเทวดา ถ้าเราเป็นผู้ยิ่งกว่าลิงตัวนี้ โดยชาติ โครต และวัสสายุกาล เป็นต้น จักไม่อดกลั้นโทษของลิงตัวนี้ไซร้ มโนรถความปรารถนาของเรา จักถึงความสำเร็จได้อย่างไร ก็ลิงตัวนี้เมื่อสำคัญแม้ผู้อื่นว่าเหมือนตัวเรา จักกระทำอนาจารอย่างนี้
แต่นั้นมันจักกระทำอย่างนี้แก่กระบือดุร้ายเหล่าใด กระบือดุร้ายเหล่านั้นแหละจักฆ่ามันเสีย การที่กระบือตัวอื่นฆ่าลิงตัวนี้นั้น เราจักพ้นจากทุกข์และปาณาติบาต"
ก็ต่อเมื่อล่วงไป ๒-๓ วัน กระบือได้ไปอยู่ในที่อื่น กระบือดุตัวหนึ่งได้มายืนอยู่ที่โคนต้นนั้น ลิงชั่วจึงขึ้นหลังกระบือดุตัวนั้น สำคัญว่ากระบือตัวนี้ ก็คือกระบือตัวนั้น แล้วกระทำอนาจารอย่างนั้นนั่นแหละ
ทันใดกระบือดุตัวนั้นสลัดลิงนั้นให้ตกลงบนพื้นดิน เอาเขาขวิดหัวใจ เอาเท้าทั้ง ๔ เหยียบให้ละเอียดเป็นจรุณ!!
อุทาหรณ์สอนใจจากธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้ ทำให้เราเห็นวิธีการแก้ปัญหา เช่น หากใช้วิธีแกล้งมาโกรธตอบ สุดท้ายก็มีแต่ความอาฆาตมาดร้ายตามมา
รวมทั้งการกระทำที่สร้างภพชาติต่อไปอีกไม่สิ้นสุด แต่ที่พญากระบือใช้ขันติและเมตตา จึงเป็นหนทางตัดภพชาติที่ดีที่สุด ไม่ก่อเวรกรรมในภายภาคหน้าอีกต่อไป
"ความอดทนอดกลั้นต่อสิ่งไม่พอใจ ทำให้ไม่ต้องสร้างเวรภัยให้เกิด"
ขนฺติ หิตสุขาวหา ความอดทนนำมาซึ่งประโยชน์สุข
Cr. DhammaPerfect, Chotiroskovith.com, พระเจ้า 500 ชาติ
ในอีกชาติหนึ่งของพระโพธิสัตว์ที่เคยเกิดเป็น กระบือ.
เรื่องนี้ อาจทำให้เราหลายๆ คนได้สติ และปัญญา จากขันติ และ เมตตาธรรม ของพระพุทธเจ้า เมื่อครั้งเป็นพระโพธิสัตว์ และเสวยพระชาติเป็น 'พญากระบือ'
เรามาลุ้นกันค่ะว่า ลิงจะตายไหม?? แล้วกระบือจะเป็นอย่างไร??
อรรถกถา มหิสชาดก ว่าด้วยเรื่อง "ลิงกับควาย"
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ ณ พระเชตวันวิหาร ทรงปรารภลิงโลเลตัวหนึ่ง จึงตรัสเรื่องนี้มีคำเริ่มต้นว่า กิมตฺถมภิสนฺธาย ดังนี้.
ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกระบืออยู่ในป่าหิมพานต์
พอเจริญวัยก็สมบูรณ์ด้วยกำลังแรง มีร่างกายใหญ่ท่องเที่ยวไปตามป่าทึบ เห็นโคนไม้อันผาสุกสำราญแห่งหนึ่ง เที่ยวหากินอิ่มแล้ว ในตอนกลางวันได้มายืนพักอยู่ที่ในโคนไม้นั้น
ครั้งนั้นมีลิงโสนตัวหนึ่งลงจากต้นไม้ แล้วขึ้นบนหลังของกระบือนั้น ถ่ายอุจจาระปัสสาวะรด จับเขาทั้งสองโหน จับหางแกว่งไปแกว่งมา กระบือมิได้ใส่ใจอนาจารของลิงนั้น เพราะประกอบด้วยขันติ เมตตา และความเอ็นดู
ครั้งวันหนึ่ง เทวดาผู้สิงอยู่ที่ต้นไม้นั้นยืนอยู่ที่ลำต้นของต้นไม้นั้น กล่าวกะกระบือนั้นว่า..
"พญากระบือ เพราะเหตุไรท่านจึงอดกลั้นต่อการดูหมิ่นของลิงชั่วตัวนี้ ท่านจงทำโทษมันเสีย" แล้วกล่าวต่ออีกว่า "เพราะเหตุใดท่านจึงอดกลั้นทุกข์ต่อลิงผู้มีจิตกลับกลอก มักประทุษร้ายมิตรประหนึ่งเจ้าของผู้ให้ความใคร่ทั้งปวง ท่านจงขวิดมันด้วยเขา จงเหยียบเสียด้วยเท้า ถ้าไม่ห้ามปรามมันเสีย สัตว์ทั้งหลายที่โง่เขลาก็จะเบียดเบียนร่ำไป"
กระบือได้ฟังดังนั้นจึงกล่าวว่า..
"ท่านรุกขเทวดา ถ้าเราเป็นผู้ยิ่งกว่าลิงตัวนี้ โดยชาติ โครต และวัสสายุกาล เป็นต้น จักไม่อดกลั้นโทษของลิงตัวนี้ไซร้ มโนรถความปรารถนาของเรา จักถึงความสำเร็จได้อย่างไร ก็ลิงตัวนี้เมื่อสำคัญแม้ผู้อื่นว่าเหมือนตัวเรา จักกระทำอนาจารอย่างนี้
แต่นั้นมันจักกระทำอย่างนี้แก่กระบือดุร้ายเหล่าใด กระบือดุร้ายเหล่านั้นแหละจักฆ่ามันเสีย การที่กระบือตัวอื่นฆ่าลิงตัวนี้นั้น เราจักพ้นจากทุกข์และปาณาติบาต"
ก็ต่อเมื่อล่วงไป ๒-๓ วัน กระบือได้ไปอยู่ในที่อื่น กระบือดุตัวหนึ่งได้มายืนอยู่ที่โคนต้นนั้น ลิงชั่วจึงขึ้นหลังกระบือดุตัวนั้น สำคัญว่ากระบือตัวนี้ ก็คือกระบือตัวนั้น แล้วกระทำอนาจารอย่างนั้นนั่นแหละ
ทันใดกระบือดุตัวนั้นสลัดลิงนั้นให้ตกลงบนพื้นดิน เอาเขาขวิดหัวใจ เอาเท้าทั้ง ๔ เหยียบให้ละเอียดเป็นจรุณ!!
อุทาหรณ์สอนใจจากธรรมนิทานชาดกเรื่องนี้ ทำให้เราเห็นวิธีการแก้ปัญหา เช่น หากใช้วิธีแกล้งมาโกรธตอบ สุดท้ายก็มีแต่ความอาฆาตมาดร้ายตามมา
รวมทั้งการกระทำที่สร้างภพชาติต่อไปอีกไม่สิ้นสุด แต่ที่พญากระบือใช้ขันติและเมตตา จึงเป็นหนทางตัดภพชาติที่ดีที่สุด ไม่ก่อเวรกรรมในภายภาคหน้าอีกต่อไป
"ความอดทนอดกลั้นต่อสิ่งไม่พอใจ ทำให้ไม่ต้องสร้างเวรภัยให้เกิด"
ขนฺติ หิตสุขาวหา ความอดทนนำมาซึ่งประโยชน์สุข
Cr. DhammaPerfect, Chotiroskovith.com, พระเจ้า 500 ชาติ
ขนฺติ หิตสุขาวหา >>ความอดทนนำมาซึ่งประโยชน์สุข!!!
Reviewed by Unknown
on
02:39
Rating:
Reviewed by Unknown
on
02:39
Rating:
ได้ข้อคิดดีมากๆครับ สาธุ
ตอบลบสาธุ สาธุ สาธุ ครับ
ตอบลบ"ขนฺติ หิตสุขาวหา ความอดทน นำมาซึ่งประโยชน์สุข" สาธุๆๆค่ะ
ตอบลบ"ขนฺติ หิตสุขาวหา ความอดทน นำมาซึ่งประโยชน์สุข" สาธุๆๆค่ะ
ตอบลบอดทนได้ชนะใจตน
ตอบลบสาธุค่ะ
ตอบลบอดทนประกอบด้วยปัญญา ยิ่งอดทนแบบนี้ก็มีแต่บุญเพิ่มพูน "ครหกลหาทีนํ มูลํ ขนติ ขนฺติโก ผู้อดทน ย่อมขุดเสียได้ ซึ่งรากเหง้าแห่งหายนะเหตุทั้งหลาย มีการติเตียนกันและการทะเลาะกันเป็นต้นฯ"
ตอบลบสาธุ อนุโมทนาบุญค่ะ ที่ให้ข้อคิดดีๆค่ะ
ตอบลบนิสัยบัณฑิต มีขันติโสรัจจะ ในจิตใจไม่คิดเบียดเบียน ผู้มีใจพาล ละลานผู้มีคุณธรรม กฏแห่งกรรมมีจริง กระทำสิ่งใดไว้ ไม่พ้นกรรมแห่งการกระทำนั้น ชีวิตลมหายใจเป็นของน้อย ไม่ควรเบียดเบียนกัน
ตอบลบอ่านสนุกและได้ข้อคิดเอย.
ตอบลบความอดทนเป็นพื้นฐาน อดทนได้มากก็ทำให้ประสบความสำเร็จได้มากกว่า
ตอบลบ